Համո Սահյան Իմ պապը

Իմ պապը տնկել է
Մեր գյուղի շիվերը,
Իմ պապը պայտել է
Մեր գյուղի ձիերը:
Իմ պապը մեր գյուղի
Պատերը շարել է
Եվ բոլոր կամերը
Մեն-մենակ քարել է:
Ջրել է իր այգին,
Ու մարգը բահել է,
Եվ արդար քրտինքով
Իր տունը պահել է:
Իմ պապը վարել է,
Իմ պապը ցանել է,
Իսկ հնձի ժամանակ
Ձեռքի մեջ մանգաղի
Դաստակը ցավել է:
Իմ պապը հողի հետ
Խորհել ու խոսել է,
Ամպի հետ արտասվել,
Ջրի հետ հոսել է…
Մի օր էլ, երբ հանկարծ
Ծալվել են ծնկները,
Զարմանքից քարացել,
Ամոթից շիկնել է:
Թողել է նա մաճը
Եվ շունչը պահել է,
Եվ հետո քրտինքը
Ճակատին պաղել է:
Եվ պապը ակոսում
Պառկել ու քնել է,
Խառնվել այն հողին,
Որ իրեն սնել է:

• Դուրս գրիր անծանոթ բառերն ու բացատրիր:

կամեր-Կրոնավորի փոքրիկ սենյակ, ճգնարան, մենարան: Առհասարակ փոքրիկ և խղճուկ սենյակ, հյուղ:

մաճ-արորի կոթը, որից բռնելով մաճկալը վար է անում:

• Բացատրիր հետևյալ բառերը՝ շիվ, պայտ, մարգ, մանգաղ, դաստակ, խորհել, ակոս, շիկնել, պաղել:

շիվ-բարակ ու դալար ճյուղ։

պայտ-բանող անասունների (ձիու, ջորու, էշի, նաև եզան) սմբակի կամ կճղակի չափսով ու ձևով։

մարգ-բանջարանոցում ակոսներով առանձնացված հողակտոր։

մանգաղ-Գյուղատնտեսական ձեռքի գործիք՝ կորացրած սուր բերանով և կարճ կոթով՝ խոտ և հացաբույսեր հնձելու համար:

դաստակ-ձեռքի այն մասը, որ թաթից մինչև նախաբազուկն է տարածվում:

խորհել-մտածել, մտքում դատել՝ կշռադատել, որոճալ:

ակոս-երկար գծաձև փոս հողի վերին շերտում։

շիկնել-կարմրել, կարմրատակել, հուզմունքից՝ ամաչելուց ևն երեսը կարմրել:

պաղել-սառչել, սառույց դառնալ, սառցանալ, սառցային զանգվածի վերածվել:

• Բնութագրիր պապին:

Պապը շատ աշխատասեր է եղել։ Նա այգեգործ էր, ձիապան էր, պատշար էր։ Նա շատ զգայուն է եղել։ Եվ մինչև կյանքի վերջ աշխատել է։