Լինում են, չեն լինում մի մարդ ու կին են լինում։ Նրանք ծիտիկ են ունենում։ Մի օր այդ ծիտը կտցահարում է հարևանի օսլան։ Չար հարևանը ծիտիկին բռնում է, լեզուն կտրում է։ Ծիտը հեռանում է։ Այդ լսում են տերերը և գնում են ծիտիկին ման գալու։ Վերջապես գտնում են ծիտիկին։ Նրանց ծիտիկը հյուրասիրում է, ուտում և խմում են։ Ծիտը երկու զանբյուղ է բերում և հարցնում է, որ զամբյուղը կտանեն։ Տերերը ընտրում են թեթև զամբյուղը և տուն են վերադառնում։ Բացում են զամբյուղը, տեսնում են մեջը լիքը ոսկի, արծաթ, մետաքսեղեն․․․
Նրանք հարստաոնում են։ Այդ մասին լսում է չար հարևանը։ Նա հարցնելով իմանաում է, թե որտեղ է ապրում ծիտը և գնում է նրա տուն։ Ծիտը չար պառավին էլ է առաջարկում երկու զանբյուղ։ Պառավը ընտրում է ծանր զամբյուղը և ուրախ տուն է գնում։ Տանը բացում է զանբյուղը, միջից դուրս են գալիս չար ոգիները և խեղդում են պառավին։
Դավիթ Սաֆարյան 